zondag 30 november 2014

December


Het decembert heftig,de vrieskou drupt
zijn pegels in de neus van je schoen.

Het gras blijft te lang,
de planten verkleumen, het  jankt er

naar weemoed, naar grauw en naar nat.
Omhoog valt een mantel.

Van winter krijgen we warmte en
van verlangen de wil om te delen.

We haarden om het vuur,
te vlammerig om de bielzen te poken
naar juli, Lut de Block

maandag 17 november 2014

zintuiggedicht


Onrust
Ziet er uit vijftig inktvissen op een kluitje
Ruikt als  een kluwe doorgekookte spaghetti
Proeft als het angstzweet van een opgejaagde haas
Voelt als prikkeldraad in je hersenen
Klinkt als resonerende claxons
Onrust stuitert binnen en drijft  je op

Zotte zinnen gedicht


 
 
Ik strijk iedere ochtend de krant

Omdat de krant daarna niet meer zo kraakt

Omdat het nieuws dan verser ruikt

Omdat ik warm papier in mijn handen lekker vind

Omdat ik een fobie heb voor vouwtjes en foutjes

Omdat ik graag met een strijkbout de koppen snel

Omdat ik dan zeker weet dat ik ´m als eerste mag lezen

Omdat ik er dan zo lekker lang over mag doen

Daarom strijk ik iedere ochtend de krant

zondag 19 oktober 2014

Surf like a champion


Ik geef het maar toe. Soms heb ik last van IAD, internet addiction disorder. Opzoek naar extra info bij de uitgeverij van methodemateriaal, of juist een niet methodisch werkblad of themaboekje, kom ik om in lesideeën en verzuip in juffen- en meestersites. Even googlen, doorklikken, wachtwoord invoeren, forum op en af, en voor ik het weet ben ik vergeten wat ik zocht en ga ik surfend kopje onder in dramadansjes, kneuterknutsels, yurlsvulsels en babbelblogs.

Ik had dus beter moeten weten. Deze week verzorgde Frietzen Grünbauer van Novilo bij ons op school de cursus, deel 1, voor hoog begaafden. Met de mededeling dat we ook nog een aanbieding voor nascholing konden verwachten. Ze had haar kennis zo mooi verwoord, dat het direct prikkelde.  Jaren terug volgde ik een zomer academie over hoogbegaafdheid uit puur persoonlijke interesse, maar dit was heel onderwijs praktisch. Dus ff checken op het web. En ja hoor via Novilo, kom ik bij SBO en via SBO bij K&P, Meesterschap en dan weer bij de CED-goep, totdat ik niet meer weet waarmee te beginnen. Terug naar de OBD en Inholland  met de vraag of kindercoach niet breder is of gedragspecialist passender. Of blijf ik dichter bij huis met Grip op de Groep en Kids´Skills, om vervolgens te ontdekken dat deze trainingen tegenwoordig alleen in teamverband worden aangeboden. Als ik wil afsluiten (grip op mezelf) stuit ik nog op Teach like a Champion. Dat moet dan toch wel de ultieme cursus zijn, maar ja voor die 5.000 Euries….  

Wat wordt ik ´wijzer´ van deze aanval van internet overuse? 1. Er zijn zoveel opleidingen dat  ik wel dom, of nog erger uitgeblust, moet zijn om me niet  te laten bijscholen.  2. Er zijn zoveel instellingen die aan het onderwijs  verdienen, dat het logisch is dat de formatie niet kan worden uitgebreid. 3. Het wordt hoog tijd voor de cursus: Surf like a Champion.

AAAAhh, zucht. Ik moet afstand nemen om mijn hoofd leeg te maken.  Een belletje naar duocollega helpt de praktische informatie hier uit te ziften, een goed gesprek met schoonzus-collega (ervaring in speciaal onderwijs komt goed van pas) brengt me in één klik bij handige tools op Gynzy en een wijngesprek met vriendincollega zet me weer met beide benen op de grond. Morgen weer fris voor de klas.

dinsdag 14 oktober 2014

Flatscreen


Ik sta hier maar zo´n beetje te staan. Op tafel. Op een voetstuk nog wel, maar toch. Overdag kijk ik meestal uit het raam. Ik kijk recht de straat in, liever gezegd het paadje in. De meeste voorbijgangers zijn bewoners met hun honden. Soms 1, soms 2, soms een hele roedel. En schijten dat ze doen. Althans dat hoor ik hier in huis dan regelmatig roepen. Na een poosje schakel ik over op sluimerstand. Dat gaat automatisch, hoewel het ook van verveling zou kunnen komen. Ben ik net weggedoezeld dan ramt er wel weer één op het toetsenbord dat voor me ligt. Dat schijnt de kortste klap te zijn om mij te activeren. Nou ja, liever hij dan ik, denk ik dan maar.
Als mijn luiken langzaam opengaan, zit de computerfanaat in kwestie me onbeschaamd aan te staren. Hoofd iets naar voren, nek gestrekt, priemende ogen en vooral de oren afgesloten voor de omgeving. (Koop een goede stoel en een computerbril, zou ik willen adviseren, maar wie luistert er naar mij.) De voor mij getoonde belangstelling is flinterdun. Mevrouw X struikelt toetsentikkend over haar eigen gedachten, verspreekt zich in elevator pitshes, surft naar onbereikbaar geluk en koketteert met onzinnige columns. Bij het doornemen van het bankaccount , dat neem ik dan maar aan, zie ik haar fronsen en bij het lezen van de emails lachen. Of is het andersom? Ik kan het niet zien.
Dat is het verrotte van mijn bestaan. Als poort naar de virtuele wereld, weet je zelf van niets. Je bent het welbekende bord voor je eigen kop. Flatscreen, so what. Ik ben het  vierkant zat. Het liefst trek ik de stekker eruit . Maar helaas, ze doen hier aan wireless.

dinsdag 23 september 2014

Best knap


Vorige week op de racefiets door de duinen van Den Helder naar Groote Keeten kon ik me niet bedwingen en moest ik afstappen om mijn mobiel te pakken en een foto te maken van dit intrigerende gat of gaten dat doet denken aan de neerkomst van een reuze skippybal al kan het net zo goed gaan om de zuigkracht van de in en uitgang van een tunnel waarbij de groene pannenkoek op de voorgrond een tweedimensionaal ruimteschip is en dat is prettig want ruimtewezens in het platte vlak zijn veel minder eng dan in het echt en ik kan het ook niet weten maar wat ik wel weet is dat ik getroffen werd door het spel van vormen en kleuren en de interpretatie ervan toch liever over laat aan de fantasie van de kijker om me vervolgens te verkneukelen over de tekst van een schrijfcursist die een ouderwetse elf verbouwde tot een elfregelig vers zonder interpunctie en dat is best knap.

 

maandag 25 augustus 2014

beeldend schrijven

Beeldend schrijven kun je overdrijven. Zoals in dit opschrift. Chocolade bruine parels van glanzend satijn gevuld met donzig slagroom. Dat wordt kauwen op keiharde kralen, resp. een lap glimstof. Bij donzig denk ik toch zeker aan iets beschimmelds. Doe mij maar gewoon een soesje. Sylvia Witteman in De troost van een warm visje.

Regenachtige dag

Schapen schuilen
Gras groeit
Regen roffelt
Daken dekken
En mijn pen vloeit

maandag 18 augustus 2014

Voor u gelezen

Een veelvoorkomende rubriek op professionele blogs is: Voor u gelezen. Vaak betreft specialistische specifieke literatuur. Mijn interesses zijn psychologie, andere culturen, duurzaamheid, gezonde voeding, gelukkig ouder worden  en ... Maar het is beter om me te beperken, want anders blijf ik lezen en kom ik nooit aan schrijven toe. Dus kocht ik vandaag zo´n vakantiepakket tijdschriften in de hoop hieruit iets te putten voor mezelf en voor de lezer die in de toekomst iets wil opsteken van mijn ontdekkingen. Alleen erom lachen mag ook.
In het meinummer van 2014 GezondNu schrijft René Diekstra over balans brengen in je leven. Dit had hij in 1988 opgestoken van een Braziliaanse arts. Leven was voor hem als het bewonen van een huis met 5 kamers. Een werkkamer, een relatiekamer, een gezondheidskamer een vrijetijdskamer en een zingevingskamer. Op gelukkige dagen maar ook op vreselijke dagen probeerde hij in iedere kamer wat tijd door te brengen. Het hielp hem alles een plaats te geven. Op langere termijn probeerde hij zijn aandacht, energie en tijd zo goed mogelijk te verdelen. Geluk is een kwestie van evenwicht. Dat kun je alleen behouden als je je innerlijk huis goed onderhoudt.
Dit moet even bezinken en dus weerhoud ik me van verder commentaar. Wordt vervolgd.

donderdag 14 augustus 2014

beeldgedicht implosie




Als wolken ve- rbr- okke- len
   en t-ui-
                me-
                        len  
in een kolkende zee
onstuimige golven v e r s p l i n te r e n
de randen verschuimen
verbleken en barsten
algen    zetten           zich           vast
in aquamarijn blauwe boombast
wat is was
de natuur huilt
 tranen van glas

 

Als ik een dier zou zijn

Variant op een bekend thema, maar ook een leuke schrijfopdracht tijdens een dagje in de natuur.

Als ik een dier was dan zou ik een trekvogel zijn, dan zou ik afstanden vliegen, de wereld zien en altijd mijn huis terugvinden. Ik zou leiding nemen, maar ook volgen en mezelf blijven binnen de groep. Ik zou fier in mijn verenpak steken. Altijd onderweg hoef ik nooit meer op te ruimen. 
Als ik een dier was dan zou ik een aardvlo zijn, dan zou ik met miljoenen krioelen in een kubieke meter grond.  Zand eten en zand poepen. Lucht geven aan de aarde. Om te ervaren, dat het proces zich steeds weer herhaalt.

woensdag 13 augustus 2014

Flow

Soms moet je alle structuur loslaten

schrijven is lezen

Ja, schrijven is lezen. Dat is het thema van De Week van het Schrijven, september 2014.
Vandaag las ik, even inhalen want net terug van 3 dagen fietsen, een interview met Jelmer Evers, onderwijsvernieuwer (flipping the classroom). ,,Zo´n klas is net één groot levend organisme. Het besturingsmechanisme daarvan is niet in concepten te vatten.´´ Dit doet me denken aan een grote plas plankton in een woelige zee. Buiten loopt mijn buurvrouw die schapenhoedster is en die haar hond aanspoort de schapen bij elkaar te houden of ze laat ze een bepaalde richting in drijven. Ook niet zo makkelijk, denk ik dan, en zij heeft nog wel een hond. Maar terug naar Evers. Je kunt er kleine anekdotes, maar ook hele boeken over schrijven. Vertel mij wat.

Uitspraken zijn inspirerend. Zo las ik in Smaakmakend van Bionext een citaat van Joel Salatin, boer, schrijver en spreker met een missie: ,,Het zou zo mooi zijn als mensen eens wakker werden met als eerste gedachte: Hoe zou het vandaag met de wurmen zijn? Een prachtige beginzin voor een kortverhaal, misschien een thriller. Maar de waarheid is in dit geval net zo interessant. Salatin is de hoeder van een levende bodem.  De belangrijkste factor voor gezonde landbouw en gezond voedsel.

dinsdag 13 mei 2014

zintuigengedicht

Veiligheid
Een blauwe lucht met schapenwolken
ruikt bekend en toch fris
proeft als een zachte kus op je lippen
en voelt als een warme wollen zelfgebreide trui
alleen de alledaags vertrouwde geluiden,
de buurman die het grasmaait en de vogels die hem toetjilpen
veiligheid omarmt je en wiegt je in slaap

dacht jij ook


toen je door het ruizen van de wind
de golven op de kust hoorde slaan
en het schuim je om de oren vloog
dat de zee
zich schoonwaste
om het nieuwe seizoen te begroeten
te kussen je voeten
in laarzen gestoken
dat het toch nog koud was

in mei op het strand

te wandelen met de hond
dacht jij ook
natte hond
dat je liever een bot
dan de hond in de pot vond
omdat zeelucht hongerig maakt
en het zout naar meer smaakt
kom
we maken ons uit de voeten

dinsdag 18 maart 2014

Wat kort moet zijn



Terwijl ik bezig ben met het programma voor mijn schrijfworkshops borrelt de inspiratie weer op. Zoals dit lijstgedicht.

Wat kort moet zijn

Een stompje potlood
Een korte broek
Gemillimeterd haar
Een lesuur statistiek
Een telegram
Een moment van depressie
Een brief aan de moeder van Andre Hazes
Een goed verhaal
Een functioneringsgesprek
Een nachtmerrie overdag
Een to-do lijstje
Een computerstoring
..