Ook een mooie tak van sport is Geo-cachen. Vooral als de route is uitgezet door de Bosmannetjes. Je hebt vast wel eens een Geo-cacher zien lopen. (Niet uitspreken als catcher, zoals ik altijd heb gedaan. Dat betekent vanger. Maar cacher, dus zoeker.) De cacher is te herkennen aan een GPS ontvanger in de hand, tegenwoordig meestal een mobiele telefoon; een verwarde blik; pen of potlood en outdoor kleding, meestal een buddy in de buurt of in de auto. Zo'n cacher dus,is op zoek naar een aanwijzing op de plek die de opgegeven coördinaten hem wijzen. Die aanwijzing bevat meestal een code om de cryptische omschrijving van het laatste coördinaat te kraken. En dat wil je want daar ligt de schat. Dus ga je 22 km op pad, lees je historische feitjes, zoek je je een ongeluk in water, regenpijpen, afgezaagde en uitgeholde hekpaaltjes en tussen verkeersborden. Maar dan heb je wat.
Op zondag 10 januari kwam de route Watersnoodramp 1916 online. Eventbezoekers in Hotel Eetcafe De Brug mochten eerder starten. Ons geluk was dat daar ruim 100 man op afkwam zodat we bij het schatzoeken regelmatig op de hulp van anderen konden rekenen. Het laatste coördinaat hebben we dus wel opgelost, maar niet opgezocht. Onze schat lag bij de ene laatste zoekplaats. Lekker met mijn ouder wordende moeder aan de koffie met appelgebak in, juist ja, Cafe de Brug.
dinsdag 19 januari 2016
zondag 3 januari 2016
Spierpijn
Spierpijn? Ja dat kan ook. Beetje overdreven misschien. Na de Bodyfit
bootcamp van zaterdag en lopen met Peter op zondag een tijdje niets gedaan. En
dan is het één januari. Goede voornemens.
Eerst het oudejaar afspoelen met een
frisse nieuwjaarsduik in Julianadorp. Leuke groep en heerlijk weer. Dit is denk
ik al de 15de keer, maar ik ben nog nooit zo lang het water in
geweest. Het was dan ook wel heel wat metertjes lopen naar de eerste grote
golven en het filmen met Rons camera ging ook niet helemaal vanzelf. Maar al
met al was het toch warm genoeg om het 5 minuten vol te houden.
Daarna volgde
de nieuwjaarsreceptie in Van Ewijcksluis, ook warm en vochtig maar toch weer
anders. Even de benen losgegooid. De volgende ochtend stond een powerbootcamp
op het programma die George deze keer minutieus had voorbereid. In de avond
nieuwjaarsreceptie bij de tennis in de vorm van een oliebollentoernooi. Ook dat
was even strekken en rekken. Toen al vertoonde een bilspier enig verzet. Is het
weer zondag dan staat lopen met Peter op het programma. Deze keer in lichte
regen en met enig wind de Donkere Duinen in, door en langs plassen, en
vervolgens het duinpad met de Hill van Bill (of zo iets). Eenmaal thuis kwam ik
amper de auto nog uit.
Dus voor de verandering morgen maar een avondje
klaverjassen met mijn oude sportmaatjes. Daar blijft zoveel bluf misschien wel
ongestraft, al weet je dat maar nooit.
Abonneren op:
Posts (Atom)